Fasti Gerðarrættur heldur

Av framlagda samskiftinum millum FFS og FMR er greitt, at tá semja varð gjørd í november 2020, um at undirskriva nýggja sáttmálan partanna millum, varð hetta gjørt, hóast partarnir vóru vitandi um, at m.a. sáttmálaorðingin av § 26 ikki varð komin uppá pláss. Av samskiftinum sæst eisini, at menningin av tøkniligu tíma- / og lønarskipanini varð sett í verk, uttan at partarnir høvdu tryggja sær eina felags fatan av sáttmálarorðingini av § 26, stk. 1 og stk. 2 um frítíð á halgidegi. Alt bendir eisini á, at ikki var komið á mál við dagføring av § 27 um samdøgurðsvakt á halgidegi, so tað var ikki greitt um og í hvønn mun § 27 skal tengjast at ásetingunum í § 26 stk. 1 og/ella stk. 2.

Fasti Gerðarrættur heldur, at hesi viðurskifti síggjast týðiliga aftur í ósemjuni í málinum. Fasti Gerðarrættur heldur tí, at tað í hesum máli er umráðandi, at Fasti Gerðarrættur ikki tekur støðu um viðurskifti, sum partarnir ikki hava gjørt avtalu um, ella ikki eru heilt liðnir at samráðast um.

.......

Principala sakarskravið hjá kærandi FFS er greinað í 3 krøv í mun til sáttmálan millum partarnar, sum formliga fór úr gildi tann 1. januar 2023:

1. At tað er brot á § 26, stk. 1, at frítíð á halgidegi ikki verður tald upp í normin, men at normurin ístaðin verður niðurskrivaður (minkaður) við frítíðini, umframt.

Kærandi hevur í hesum sambandi m.a. gjørt galdandi, at tá sáttmálaáseting í § 26 stk. 1 ásetur, at sjúkrarøktarfrøðingur skal hava frí á halgidegi, og at frítíðin skal verða tald uppí normin og roknað soleiðis, (40 tímar x brøk) x 0,2 = normtímar, so er ikki heimild fyri ístaðin at niðurskriva normin, soleiðis sum skipanin frá FMR ger. Víst verður í hesum sambandi á, at skipanin ikki vísir, at viðkomandi hevur fingið tímar fyri halgidagin, men bert vísir ein minni norm. Kærarin gera galdandi, at tá innkærdi ger beint øvugt av, hvat sáttmálin fyriskrivar, er talan um sáttmálabrot.

Innkærdi hevur yvirfyri hesum sakarkrav víst á, at soleiðis, sum skipanin er í dag, verður frítíðin á halgidegi tald uppí normin. Reint tekniskt verður hetta gjørt við, at frítíðin á halgidøgum frammanundan verður løgd inn í skipanina, soleiðis at tímarnir, sum einstaki sjúkrarøktarfrøðingurin skal arbeiði fyri at náa sín norm, verða færri. Innkærdi sigur, at tað ikki er rætt, at tað í hesum førum gevur eitt annað úrslit at niðurskriva normin, enn um tímarnir telja upp í normin. Hetta eru tvær síður av somu søk. Eisini vísir innkærdi á, at tað stendur arbeiðsgevaranum frítt fyri at velja, hvussu lønarskipanir verða settar upp, so leingi sum úrslitið samsvarar við tað, sum sáttmálapartarnir hava avtalað.

Fasti Gerðarrættur heldur:
Staðfestast kann, at sáttmálaorðingin er orðað eins og kærandi vísur á, og ásetur, at frítíð á halgidag skal teljast upp í normin og út frá setanarbrøki. Hóast tað kann tykjast óskiljandi, hví skipanin so er ment út frá fyritreytini at niðurrokna normin, so heldur Fasti Gerðarrættur, at tað fyri spurningin um brot á § 26 stk. 1, ikki er avgerðandi, um útrokningin eitur ein niðurrokning ella upp í norm. Avgerðandi er, at sjúkrarøktarfrøðingurin fær teir tímar, sum hann hevur rætt til sum frítíð á einum halgidegi.

Sum skipanin frá FMR er lýst, fær sjúkrarøktarfrøðingur, sum hevur frí á halgidegi, minka sín norm, t.e sína arbeiðstíð við teim tímum, sum hann hevur rætt til sum frítíð á halgideg. T.v.s. hann skal arbeiða hesar tímar minni fyri at náa fullan brøk. Úrslitið má tí metast at gerast tað sama, sum um talan var at rokna uppí normin.

Fasti Gerðarrættur heldur, at so leingi at skipanin tryggjar sjúkrarøktarfrøðinginum somu rættindi, sum um frítíðin á halgidegi var tald uppí normin, er ikki talan um brot á § 26 stk. 1. Sambært málsupplýsingunum er hetta støðan, tá kemur til tímar fyri frítíð á halgidegi.

Innkærda FMR verður tí frídømt frá sakarkravi 1.

2. At tað er brot á § 26, stk. 2, at tá arbeitt verður á halgidegi, verða arbeiddu tímarnir ikki taldir upp í normin, men at normurin ístaðin verður niðurskrivaður (minkaður) við tímum, sum samsvara við setanarbrøkin hjá viðkomandi (og ikki arbeiddu tímarnar), umframt

Umframt at grundgeva krav sítt sum undir pkt. 1 við at niðurskriving vegna frítíð, arbeiði og samdøgurðasvakt á halgidegi er óheimilað, hevur kærandi m.a grundgivið sítt krav við, at tá arbeitt verður halgidag og niðurskrivingin verður gjørd samsvarandi brøkin hjá viðkomandi – og sostatt óansæð talið á arbeiddum tímum hendan halgidag - hevur hetta við sær, at sjúkrarøktarfrøðingurin í flestum førum ikki fær sína halgidagsløn sambært ásetingini í § 26 stk. 2.

Kærandi hevur í hesum sambandi eisini víst á dømi við partíðarsettum á brøki 0,8, sum hevur ein vikunorm á 32 tímar og í skipanini frá FMR fær normin niðurskrivaðan við 6,4 tímum, hóast arbeitt verður 8 tímar, og 12 halgidagstímar til avspáking. Kærandi vísur á, at hetta førir til, at viðkomandi ikki fær løn fyri munin t.e. 1,6 tímar millum tímatalið av niðurskrivingini smb. brøk og tímatal av arbeiðstíð. Kærandi hevur eisini gjørt galdandi, at tímalønin/normtíðin í hesum sambandi er arbeiddir tímar, sum skulu teljast upp í normin, umframt 150% halgidagstímar til avspákan, og at tað ikki eigur at vera givið tímar í normin fyri frítíð á halgidegi, tá viðkomandi arbeiðir halgidag.

Innkærdi hevur gjørt galdandi, at orðingin í § 26, stk. 2 um + 150% er ein feilur, og at alt talar fyri, at tað ikki hevur verið ætlanin at geva + 150%, men heldur + 50% (ella x 150), sum svarar til, hvussu lønarskipanin var áðrenn 2020. Innkærdi ger galdandi, at sambært § 26 stk.1, 2. pkt. samanhildið við § 26, stk. 2, skal hædd takast fyri brøk, tá lønt verður fyri arbeiði á halgidegi. Innkærdi vísur á, at tað annars er ógreitt, hvat tímaløn/normtíð í § 26 stk. 2 merkir, og at fastlønt t.d. ikki hava tímaløn. Eisini hevur innkærdi víst á, at síðani § 26 kom í sáttmálan í 2020, hava sjúkrarøktarfrøðingar fingið arbeiddar tímar + 50%, tá arbeitt var á einum halgidegi. Skipanin hevur sostatt ongantíð verið praktiserað sambært orðaljóði í § 26, stk. 2.

Fasti Gerðarrættur:
Sambært § 17 í sáttmálanum er arbeiðstíðin hjá fulltíðarsettum 40 tímar um vikuna, og stovnurin avgerð, hvussu arbeiðstíðin verður býtt út á dagarnar, men vanlig tænasta kann tilrættisleggjast millum 7 og 9 tímar. Sambært § 19 skal arbeiðsætlan verða kunngjørd soleiðis, at sjúkrarøktarfrøðingur altíð kennir sína arbeiðstíð og frítíð 4 vikur fram.

Sakarkrav 2 snýr seg um planlagt arbeiði á halgidegi. Tá sjúkrarøktarfrøðingur er vaktarsettur í 4 vikur fram og sambært arbeiðsætlanini skal arbeiða ein halgidag, hevur hann ikki frí á halgidegi. Tað er tí einki sum talar fyri, at viðkomandi skal hava tímar fyri frítíð á halgidegi roknaðan upp í sín norm ella umroknaðan norm við niðurskriving fyri hendan halgidag. Fasti Gerðarrættur heldur, at orðaljóðið ella vanliga fatanin av § 26 stk. 1 um tímar fyri frítíð á halgidegi, ikki kann lesast sum umfatandi tímauppgerð fyri arbeiði á einum halgidegi.

§ 26, stk. 2 hevur hinvegin eitt orðaljóð, sum beinleiðis sipar til arbeiði á halgidegi. Fasti Gerðarrættur heldur, at ein tulking av § 26, stk. 2 tí er avgerðandi fyri, hvussu tímar frá arbeiði á einum halgidagi eiga at gerast upp. Tað er í hesum sambandi einki nevnt um, at ein partíðarsettur, sum t.d. arbeiðir 8 tímar ein halgidag, bert skal hava tímar svarandi til sín brøk í normin. Fasti Gerðarrættur er av tí fatan, at tá talan er um planlagt vaktararbeiði, eru tað planlagdu tímarnir, sum eiga at innganga í uppgerðina av norminum, uttan mun til um tað verður gjørt við at rokna uppí normin ella við niðurskriving av norminum. Tá skipanin frá FMR sambært málsskjølunum og frágreiðingini frá fyrisitingarleiðaranum hjá FFS ikki gevur sjúkrarøktarfrøðingi hesar tímar í normin, gevur Fasti Gerðarrættur kærandi viðhaldi í sakarkravi 2.

Innkærdi verður samsvarandi sakarkravi 2 tí dømdur fyri brot á § 26, stk. 2 í sáttmálanum partanna millum, sum fór formliga úr gildi tann 1. januar 2023.

Í málsskjølunum og á úrskurðarfundinum er komið fram, at partarnir eisini eru ósamdir um, hvørt sjúkrarøktarfrøðingur, sum arbeiðir á halgidegi sambært § 26, stk. 2, hevur krav uppá arbeiddar tímar + 150% ella + 50%. Sum sakarkrav 2 er orðað, inniheldur sakarkravið ikki eina viðgerð ella avkláring av hesum spurningi. Fasti Gerðarrættur tekur tí ikki støðu til hendan spurning.

3. At tað er brot á § 27 smb. § 26, tá arbeiði á samdøgursvakt 1 og 2 á halgidegi, ikki verður talt upp í normin hjá viðkomandi, men at normurin ístaðin verður niðurskrivaður (minkaður) við tímum, sum samsvara við setanarbrøkin hjá viðkomandi (og ikki virðunum, sum ásetingin ásetur at vaktin telur, t.e. 14 ávíkavíst 20 tímum).

Innkærdi kravdi upprunaliga frídøming frá sakarkravi 3, men hevur seinni víst á, at tað framgongur av semjuni, sum varð undirskrivað tann 14. november 2023 (skjal Q) at tímarnir, sum ein sjúkrarøktarfrøðingur, sambært § 27 í sáttmálanum fær fyri eina samdøgurðsvakt (nú ávikavíst 16 tímar og 20 tímar fyri vakt) skulu verða normtímar.

Tá innkærdi sostatt hevur tikið játtandi til orðanna yvirfyri, at tímarnir fyri eina samdøgurðsvakt sambært § 27 skulu verða normtímar, gevur Fast Gerðarrættur uttan aðrar viðmerkingar kærandi FFS viðhald í sakarkravi 3, sum snýr seg um, at tímavirði fyri samdøgurðsvakt 1 ella 2 á halgidegi skulu vera normtímar.

FMR verður tí dømt fyri brot á § 27 smb. § 26, tí FMR ikki hevur roknað allar tímarnar fyri vakt 1 og vakt 2 í § 27 vegna samdøgurðsvakt á halgidagi sum normtímar.


Viðvíkjandi subsidiera, sjálvstøðuga sakarkravinum hjá innkærda:

Tá ein samdøgursvakt fellir á ein halgidag, skal sjúkrarøktarfrøðingurin, sambært semjuni, sum varð undirskrivað tann 14. november 2023, umframt normtímarnar, sambært § 26, stk. 1, fáa tímarnar fyri samdøgursvaktina (ávikavist 16 tímar fyri vakt 1 og 20 tímar fyri vakt 2), sambært § 27, sum normtímar. Harumframt eigur sjúkrarøktarfrøðingurin, sum hevur samdøgursvakt á einum halgidegi, at fáa munin millum normtímarnar, sambært § 26, stk. 1, og arbeiddar tímar + 50% útgoldnar. Á halgidøgum skal, sambært § 27, altíð roknast við í minsta lagi 8 arbeiddum tímum.

Innkærdi FMR hevur viðvíkjandi § 27 víst á, at hóast tað av § 27 framgongur, hvussu nógvar tímar ein sjúkrarøktarfrøðingur skal hava fyri samdøgurðsvakt, og at víst verður á, at harumframt galda veitingarnar í §§ 24, 25 og 26, so er í orðingini ikki tikið hædd fyri, at sjúkrarøktarfrøðingur, sum hevur samdøgurðsvakt á einum halgidegi, frammanundan hevur fingið tímar í norm sambært § 26 stk. 1. M.a. av hesum heldur innkærdi, at § 27 er mangulfull og at § 27 ikki var gjøgnumarbeidd, áðrenn semjuuppskotið varð undirskrivað tann 8. november 2020, og tykist ikki rætta tilsvarandi broyttu skipanini í § 26. Eisini heldur innkærdi, at um ikki skal gevast fyri norm sambært § 26, stk. 1, so framgongur ikki av § 27, hvørja samsýning sjúkrarøktarfrøðingurin skal hava fyri samdøgurðsvakt.

Yvirfyri sjálvstøðuga sakarkravinum hevur kærandi FFS í fyrsta lagi kravt avvísing og í øðrum lagi frídøming.

Kærandi FFS hevur grundað sítt krav um avvísing við, at kravið er so ógreitt og óskilligt orðað, at kærarin ikki hevur møguleika at verja seg við málsgrundgevingum ímóti sakarkravinum. Fyri kravinum um frídøming hevur kærandi gjørt galdandi, at tað framgongur av sáttmálanum við hvørjum virðum samdøgurðsvaktin telur, umframt at hon er partur av vanligu vikuarbeiðstíðini (í vikunorminum) og at tað er hetta, sum er galdandi.

Eftir at kærandi hevði umorðað principala sakarkravið í replikkini, setti innkærdi fram sjálvstøðuga sakarkravið. Partarnir hava síðani báðir latið inn 2 procesrit og hevur kærandi sostatt havt møguleika at fyrihalda seg til sakarkravið. Fasti Gerðarrættur heldur ikki, at sjálvstøðu sakarkravið er so ógreitt, at tað ikki kann viðgerast.

Kærandi fær tí ikki viðhald í sínum avvísingarpástandi.

Kærandi hevur um samdøgurðsvakt á halgidegi víst á, at skipanin, sum FMR nýtir við at vaktin verður niðurskrivað við 8 tímum í normin, er skeiv, tí tá vaktin verður arbeidd, er tað vaktin, sum skal teljast í normin. Eisini hevur kærandi gjørt galdandi, at sjúkrarøktarfrøðingur skal ikki hava fyri frítíð á halgidegi smb. § 26, stk. 1, tá hann hevur samdøgurðsvakt á halgidegi, tí tá skal hann hava fyri samdøgurðsvakt á halgidegi sambært § 27.

Í sakarkravinum verður víst til semjuna frá 14. november 2023, og at sambært henni skal sjúkrarøktarfrøðingur, umframt normtímarnar sambært § 26, stk. 1, fáa tímarnar fyri samdøgurðsavaktina (16 ella 20) sambært § 27 sum normtímar. Eisini verður í sakarkravinum sagt, at harumframt eigur viðkomandi, sum hevur samdøgurðsvakt á halgidegi, at fáa munin millum normtímarnar, sambært stk. 1 og arbeiddu tímarnar + 50% útgoldnar.

Fasti Gerðarrættur heldur eins og kærandi, at tá arbeitt verður á halgidegi, er einki í sáttmálatekstinum, sum talar fyri, at tímar skulu gevast í normin fyri frítíð sambært § 26, stk. 1, tí talan er um planlagt vaktararbeiði. Tá arbeitt verður samdøgurðsvakt á halgidegi, er tað § 27, sum er útgangstøði fyri uppgerðina av tímum. Fasti Gerðarrættur heldur harumframt, at av semjuni frá 14. november 2023 kann ikki lesast, at 8 tímar skulu gevast í normin umframt tímarnar frá vakt 1 ella vakt 2 sambært § 27.

Í § 27 er ásett, at fyri samdøgurðsvakt á halgidøgum er virðið á vaktunum minst 14 (16) og 20 tímar. Harumframt er ásett, at tað verður undir øllum umstøðum givin veiting fyri minst 8 tímar sambært §§ 25 (vikuskiftisarbeiði) og 26 (halgidagar), og skilt verður millum fyrstu 8 tímarnar í virknum arbeiði og hvat skal latast í løn fyri fyrstu 8 tímarnar og tímar aftaná 8. tíman. Hvat viðvíkur tilvísingini, sum er í § 27 til § 26, heldur Fasti Gerðarrættur, at tilvísingin, sum snýr seg um veitingar, eigur at lesast sum tilvísing til § 26, stk. 2 um arbeiði á halgidegi, heldur enn sum tilvísing til stk. 1, sum er um frítíð á halgidegi.

Tað tykist eisini ógreitt, at sakarkravið í hesum føri vísir til normtímar sambært § 26, stk. 1 (frítíð) + 50%, tá § 26 stk. 2 hevur ítøkiliga áseting fyri halgidagsløn sum normtíð + 150%, og sáttmálateksturin í § 27 vísur til § 23, sum hevur áseting um yvirtíðarløn, sum er tímaløn + 50%.

Fasti Gerðarrættur er samdur við innkærda FMR í, at sáttmálateksturin í § 27 er ógreiður og letur upp fyri ymiskum tulkingum. Fasti Gerðarrættur heldur tó, at sjálvstøðuga sakarkravið ikki fult og heilt kann grundast á verandi sáttmálaorðingar, og at kærandi tí eigur at verða frídømdur.

FFS verður tí frídømt frá sjálvstøðuga sakarkravinum frá FMR.

Subsidiæra kravið frá kærandi FFS:

Fíggjarmálaráðið skal viðurkenna at § 26, stk. 1 og 2 umframt § 27, í sáttmálanum millum partarnar, sum formliga fór úr gildi tann 1. januar 2023, skal tulkast soleiðis, at ávikavist frítíð, arbeiðið og vaktararbeiði á halgidegi skal teljast upp í normin.

Tá kærandi hevur fingið viðhald í principalu sakarkrøvunum 2 og 3 er bert viðkomandi at viðgerða subsidæra sakarmálskravið í mun til principala sakarkrav 1, sum snúði seg um uppgerð av tímum vegna frítíð á halgidegi, har Fasti Gerðarrættur hevur frídømt innkærda.

Innkærdi FMR hevur kravt frídøming.

Fasti Gerðarrættur hevur longu undir viðmerkingunum til principala sakarkrav 1 um frítíð á halgidegi víst á, at so leingi sjúkrarøktarfrøðingur fær somu rættindi við eini niðurskriving av norminum sum við at rokna upp í normin, metir Fasti Gerðarrættur, at talan er ikki um brot á § 26, stk. 1.

Fasti Gerðarrættur er av somu áskoðan, tá kemur til spurningin um tulking av § 26, stk. 1, t.v.s. tað er ikki avgerandi fyri tulkingina av orðingini “skal teljast uppí normin” um talan er um eina tekniska upp ella niðurrokning. Gevur tekniska niðurskriving av norminum somu rættindi til sjúkrarøktarfrøðingin, sum um talan var at rokna tímarnar upp í normin, so hevur viðkomandi fingið tímarnar í normin.

Kærandi FFS fær tí ikki viðhald í sekundæra sakarkravinum, og innkærda FMR verður hareftir frídømdur frá sekundæra sakarkravinum.